سیستم

نقشه ها

نقشه ها:

مقدمه ای بر نقشه ها

مقدمه:

نقشه را می توان به عنوان نمایش گرافیکی از دنیای واقعی تعریف نمود. همواره این نمایش  انتزاعی از واقعیت است. به این دلیل که طبیعت لایتناهی کهکشان ما را نمی توان تمام پیچیدگی هایش را به هیچ عنوان ضبط و ثبت کرد. برای مثال، در نقشه توپوگرافی، دنیای واقعی  سه بعدی را در مقیاسی کوچک تر  و  بر سطح صفحه ای از کاغذ به صورت دو بعدی  خلاصه می کند.

نقشه ها برای نمایش هر دو ویژگی های فیزیکی و فرهنگی محیط زیست به کار می روند. نقشه های استاندارد توپوگرافی انواع اطلاعات گوناگون مانند جاده ها، طبقه بندی کاربری اراضی، ارتفاع، رودخانه ها و دیگر پهنه های آبی، مرزهای سیاسی و شناسایی منازل و انواع ساختمان ها را نمایش می دهد. برخی از نقشه ها با اهداف بسیار خاصی در ذهن ساخته می شوند. شکل 2 آ- 1، نقشه هواشناسی است که موقعیت مراکز کم فشار و پر فشار و جبهه های هوا را در بیشتر سرزمین های آمریکای شمالی نمایش می دهد. هدف در نظر گرفته شده ی این نقشه به طور قابل توجهی تخصصی تر از نقشه ی توپوگرافی می باشد.

شکل 2 آ – 1، نقشه تخصصی هواشناسی زیر موقعیت مراکز کم فشار و پرفشار را در بخشی از آمریکای شمالی در روز شنبه 27 نوامبر سال 1999 نشان می دهد.

هنر ساخت نقشه را نقشه کشی می نامند. به افرادی که در این زمینه از دانش فعالیت می کنند، کارتوگراف می گویند. ساخت وساز و استفاده از نقشه ها دارای سابقه ای طولانی است. برخی از دانشگاهیان عقیده دارند که قدیمی ترین نقشه ها مربوط به قرن پنجم یا ششم  پیش از میلاد می باشد. حتی در این نقشه ها نیز هدف عمده از آن مبادله ی اطلاعات بوده است. نقشه های اولیه در ارائه ی اطلاعات فضایی اشان کاملاً ذهنی بوده اند. با آغاز علوم غربی، نقشه ها نیز علمی تر و هدفمندتر شدند. کاربرد روش های علمی در کارتوگرافی، نقشه ها را دقیق تر و واقعی تر نمود. امروزه، با به کارگیری روش های کارتوگرافی، مهندسی، علوم کامپیوتر، ریاضیات و روانشناسی، هنر ساخت و تهیه ی نقشه را علمی کاملاً پیچیده نموده است.

کارتوگراف ها نقشه ها را به دو  دسته ی وسیع طبقه بندی می کنند: نقشه های مرجع و نقشه های موضوعی.

ادامه دارد...